Yn sicr roedd
dilyn gyrfa fel athrawes mewn ysgol gynradd, yn enwedig i ddysgu
babanod, yn hynod o boblogaidd ymysg menywod ifainc yng Nghymru
gydol yr ugeinfed ganrif. Byddai merched galluog yn sefyll arholiadau
Lefel A ac yna yn mynd ymlaen i un o golegau hyfforddi enwog Cymru
(Y Normal a’r Santes Fair ym Mangor; Cartrefle, Wrecsam;
Y Barri; Abertawe a’r Drindod, Caerfyrddin wedi 1957) i
hyfforddi i fod yn athrawon. Roedd disgyblaeth yn y colegau hyn
yn llym a’r merched yn cael eu trin fel plant yn aml, ond
eto roedd llawer o hwyl wrth gymdeithasu â chyfoedion ifainc.
Ar ôl cwrs dwy flynedd roedd yn rhaid chwilio am swydd a
llifodd cannoedd o Gymry i Loegr i weithio. Roedd statws arbennig
i athrawon yn y gymdeithas yng Nghymru. Tan 1944, yn aml, byddai’n
rhaid i fenywod ymddiswyddo pe baent yn priodi.
Dyma
Deilwen Jones, athrawes fabanod yn Ysgol Maenofferen, Blaenau
Ffestiniog a rhan o’i dosbarth tua 1956.
Mary Charles
o Bont-henri, Sir Gaerfyrddin, sy’n dweud ei hanes yma.
Mae’n sôn am fod yn athrawes plant bach yn union wedi’r
rhyfel. Yn 1946 aeth i weithio i Birmingham a dychwelodd i Bum
Heol, Llanelli yn 1951.